Romuald Strutyński (1911-1960)

Leśnik, absolwent Państwowej Szkoły dla Leśniczych w Białowieży.

  Urodził się 5 maja 1911 roku w Żłobinie koło Mińska. Był synem Władysława Strutyńskiego i Marii z d. Del. Szkołę powszechną nr 1 w Wilnie ukończył w 1927 roku. W latach 1930-1931 uczył się w Państwowej Szkole dla Leśniczych w Białowieży. Potem pracował w Nadleśnictwie Usza. Przed samą wojną zatrudnił się w Nadleśnictwie Nowa Wilejka. 3 października 1939 roku został aresztowany przez Sowietów. Dwa lata siedział w więzieniu w Nowej Wilejce. Następnie został wywieziony do Archangielskiej obłasti. Przebywał w miejscowości Jercewo (ten łagier opisuje Gustaw Herling-Grudziński w swojej książce „Inny świat”). Udało mu się wyjść z Armią generała Władysława Andersa. Przeszedł cały szlak bojowy 2 Korpusu Polskiego na Zachodzie. Uczestniczył także w bitwie o Monte Casino. Był żołnierzem 5 Kresowej Dywizji Piechoty (dowódca gen. Nikodem Sulik), 3 baon strzelców.

  Po demobilizacji armii w Anglii wrócił do Lidzbarka Warmińskiego, gdzie była już jego żona. Odnaleźli się przez Czerwony Krzyż. Związek małżeński zawarli 23 sierpnia 1938 roku. Po powrocie Romuald ponownie zachorował na malarię. Do końca swego życia miał już problemy ze zdrowiem. Został też zwolniony z pracy w Powiatowej Radzie Narodowej, gdzie pracował w referacie rolnictwa i leśnictwa, gdyż Andersowcom nie wolno było pracować w administracji państwowej. Wyczerpany wieloma chorobami zmarł 1 lipca 1960 roku. Pochowany został w Lidzbarku Warmińskim. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria