 |
| Wacław Bodnar |
 |
Lekarz medycyny, rzeźbiarz, malarz. Potomek katolickiej kresowej rodziny ziemiańskiej z Łuczyńca Podolskiego pod Mohylowem na Ukrainie.
Urodził się 28 września 1930 roku w Białowieży, do której jego ojciec, Piotr Bodnar, sprowadził się w początku lat dwudziestych i został kierownikiem w firmie „Terebenthen”, należącej do Sylwestra Porowskiego. Matką Wacława była warszawianka Marianna Szulc, którą ojciec poznał w Białowieży i z którą w kwietniu 1922 roku zawarł związek małżeński. Rodzina Bodnarów zamieszkała w drewnianym domu z gankiem (zachował się do dzisiaj, znajduje się niedaleko kościoła), wykupionym od Zygmunta Zamojskiego, który w latach dwudziestych założył i prowadził na Stoczku „Piwiarnię Warszawską”.
Wacław Bodnar większą część swego życia spędził w Białymstoku. Tutaj w 1960 roku ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej. Po studiach przez dwa lata pracował w Ośrodku Zdrowia w Janowszczyźnie w powiecie sokólskim, a następnie znalazł zatrudnienie w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Białymstoku. W tym czasie odbył służbę wojskową. Od 1972 roku pracował w różnych przychodniach Białegostoku, był też lekarzem orzecznikiem. W 1996 roku przeszedł na emeryturę.
Posiadając uzdolnienia plastyczne, z pasją oddawał się sztuce. Wykonywał z gliny rzeźby (wśród nich przeważały figury kobiet), plakietki, rytony (starożytne naczynia do wina i miodu, zazwyczaj w kształcie rogu lub głowy, ozdobione greckimi motywami), także kopie znanych rzeźb. Ciężka sytuacja materialna zmusiła go do sprzedaży części swych prac, niemniej w jego kolekcji pozostawało około dwóch tysięcy rzeźb.
Twórca jako tworzywa używał gliny włocławskiej, twardej i szczelnej. Do poznania jej właściwości najpierw dochodził samodzielnie, później konfrontował ją z teorią fachowych podręczników.
Pierwsze wystawy rzeźb doktora Bodnara odbywały się w Białymstoku. W 1975 roku niewielką ekspozycję jego prac zaprezentował klub Państwowego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Wraz z rozszerzaniem się i wzbogacaniem kolekcji rzeźb, twórcą zainteresowało się Białostockie Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, którego Bodnar został członkiem. W 2001 roku w Domu Kultury „Zachęta” w Białymstoku otwarto kolejną wystawę rzeźby doktora. W 2015 roku Białostockiego Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych zorganizowało w swojej galerii wystawę „Piękno ginącej przyrody – sztuka na rzecz ochrony środowiska”. Wśród wystawionych prac znalazły się także dzieła białostockiego medyka. W 2022 roku twórczość Bodnara zaprezentowano na wystawie w siedzibie Okręgowej Izby Lekarskiej w Białymstoku. Prace Bodnara eksponowane były również za granicą: w Płowdiw (Bułgaria), Chersoniu i Odessie (Ukraina), Paryżu (Francja), Budapeszcie (Węgry).
Wacław Bodnar zajmował się także malarstwem. Na jego płótnach najczęściej pojawiały się postacie mężczyzn. Zainteresowanie historią Polski spowodowało, że autor przedstawił sylwetki hetmanów Rzeczypospolitej oraz herby polskiej szlachty.
Bodnar stale wracał wspomnieniami do Białowieży. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych czynił starania w sprawie odtworzenia pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego, który został wystawiony w Białowieży w 1934 roku i zniszczony przez Niemców w 1942 roku. Jego listy w tej sprawie opublikował „Goniec Kresowy” (nr 26/1998) i „Głos Białowieży” (nr 1/1999).
W 2007 roku Bodnar wydał własnym nakładem książkę wspomnieniową pt. „Moja Białowieża w sercu i fotografii”, w której zamieścił sporo ciekawych zdjęć z własnego archiwum. Pochodzą one z lat trzydziestych i czterdziestych, a wykonane zostały w Białowieży. W 2019 roku ukazało się drugie wydanie tej książki (pt. „Moja Białowieża. W fotografii i sercu”), poprawione i rozszerzone.
Wacław Bodnar zmarł 7 czerwca 2022 roku w wieku 91 lat. Urnę z jego prochami pogrzebano na cmentarzu we Włocławku. (Oprac. Piotr Bajko)
