Leśnik, działacz turystyczny, społeczny i kombatancki, dyrektor białowieskich placówek turystycznych, ojciec Elżbiety Laprus - działaczki społecznej i kulturanej, redaktora naczelnego "Głosu Białowieży"

   Urodził się 1 marca 1919 roku w Mierzawie na Kielecczyźnie. W marcu 1938 roku ochotniczo wstąpił w szeregi Korpusu Ochrony Pogranicza. W lutym 1939 roku ukończył Szkołę Podoficerską w Wołożynie, ze stopniem starszego strzelca. Po wybuchu wojny wzięty do niewoli i więziony w Przemyślu. Po ucieczce z transportu wstąpił do ZWZ, następnie Batalionów Chłopskich - był komendantem placówki. W 1946 roku został zdemobilizowany.

   W latach 1946-1950 pracował w Państwowych Zakładach Przemysłu Bawełniarskiego na stanowisku majstra. Z dniem 1 lutego 1951 roku podjął pracę w Pracowni Badania Lasów Pierwotnych IBL w Białowieży  na stanowisku technika-laboranta meteorologicznego.  W okresie od 1 września 1965 do 15 sierpnia 1972 pracował jako leśniczy - początkowo w Nadleśnictwie Zwierzyniec, następnie w Nadleśnictwie Białowieża. W dniu 16 sierpnia 1972 roku objął stanowisko dyrektora Biura Usług Turystycznych PTTK w Białowieży, a od 1974 roku, aż do przejścia na emeryturę w dniu 1 września 1980 roku, był dyrektorem Domu Wycieczkowego PTTK w Białowieży.

  W czasie pracy ukończył zaocznie Technikum Leśne w Białowieży (1961 r.) oraz kurs bibliotekarski w Państwowym Ośrodku Kształcenia Bibliotekarzy w Warszawie. Do 1968 roku pełnił funkcję kuratora sądowego. Był prezesem Zarządu Koła Gminnego ZBoWiD, następnie Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.  W 2001 roku otrzymał stopień podporucznika WP. Sprawował funkcję radnego Gminnej Rady Narodowej w Białowieży w latach 1984-1990 (dwie kadencje).

  Od 1957 roku zajmował się przewodnictwem turystycznym, oficjalnie uprawnienia przewodnickie uzyskał w 1962 roku. W latach 1967-1968 był prezesem Zarządu Koła Przewodników PTTK w Białowieży. Z jego inicjatywy w 1973 roku został otwarty kiosk z pamiątkami PTTK.

  Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Partyzanckim (1982), Krzyżem Batalionów Chłopskich (1996), Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1982), Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa (2000) oraz Złotą Honorową Odznaką PTTK, Odznaką Weterana Walk o Niepodłegłość, Odznaką za Zasługi dla Zw. Komb. RP i B. Więźniów Polit., Złotą Odznaką „Zasłużony Białostocczyźnie”, Złotą Odznaką Honorową za szczególne zasługi dla Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów.

  Zmarł 15 lutego 2004 roku w Białowieży, pochowany na białowieskim cmentarzu. (oprac. Piotr Bajko)

Galeria