Konstanty Terlikowski

Polski prawnik, działacz społeczny i polityk. Pierwszy poseł na sejm oraz pierwszy i – jak dotąd jedyny – senator rodem z Białowieży.

Urodził się 1 stycznia 1895 roku w Białowieży w rodzinie Jana i Antoniny (z domu Żukowska). Ojciec pracował w Zarządzie Apanażowym Puszczy Białowieskiej.

Konstanty uczęszczał do gimnazjum w Grodnie i ukończył je w 1913 roku. W czasie nauki związał się z organizacjami niepodległościowymi – w 1910 roku wstąpił do Związku Walki Czynnej, a w 1911 roku do Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Petersburskim. W czasie studiów kontynuował działalność niepodległościową. W 1914 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej (od 1915 roku piastował stanowisko komendanta POW w Petersburgu, był też adiutantem Narodowej Komendy POW na Rosję). Pracował w polskiej organizacji pomocy ofiarom wojny w Petersburgu. Działał w pomocowych organizacjach studenckich (przez trzy lata pełnił funkcję prezesa Polskiej Kuchni Studenckiej, a przez cztery lata był członkiem Zarządu Głównego Studenckiej Kasy Polskiej). Studia prawnicze ukończył w 1917 roku. Pracował w Komitecie Likwidacyjnym do spraw Królestwa Polskiego, następnie w przedstawicielstwie Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego – najpierw w Petersburgu, a później w Moskwie.

W czasie okupacji niemieckiej, w 1918 roku, wrócił do Grodna. Pracował tu w Polskim Komitecie Demokratycznym i Radzie Naczelnej Ziemi Grodzieńskiej. W maju 1919 roku wstąpił do sądownictwa. Po odbyciu aplikacji został mianowany sędzią śledczym w Prużanie.

W lipcu 1920 roku wstąpił ochotniczo do wojska polskiego, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921-1925 pracował jako podprokurator przy Sądzie Okręgowym w Grodnie. W 1925 roku przeszedł do adwokatury. Brał czynny udział w życiu politycznym i społecznym miasta. Był adwokatem Prezydium Zarządu Powiatowego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, prezesem Klubu Społecznego, wiceprezesem Zarządu Okręgowego Związku Strzeleckiego (był jednym z założycieli tej organizacji w Grodnie).

W dniu 4 marcu 1928 roku został wybrany posłem na Sejm RP II kadencji z okręgu obejmującego Grodno i Suwalszczyznę (Sejm II kadencji został rozwiązany 30 sierpnia 1930 roku). Z tego samego regionu, po zrzeczeniu się 26 października 1931 roku mandatu przez posła Ziemi Grodzieńskiej – ppłk. Edwarda Perkowicza, uzyskał reelekcję na Sejm III kadencji z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (Terlikowski w tym czasie był prezesem Rady Powiatowej BBWR w Grodnie). W 1935 roku wybrany senatorem IV kadencji z woj. białostockiego; pełnił funkcję sekretarza Prezydium Senatu i wchodził do komisji prawniczej Senatu. Mandat sprawował do 13 września 1938 roku, tj. do momentu rozwiązania Senatu IV kadencji.

Od czerwca 1936 roku był członkiem Prezydium Zarządu Koła Adwokatów RP. W 1938 roku został nominowany na wiceprezesa Naczelnej Rady Adwokackiej, był też członkiem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

W dniu 5 października 1939 roku został aresztowany w Grodnie przez NKWD, następnie był więziony w sowieckim przymusowym obozie pracy Sorokłag (Soroko-Obozierskij isprawitielno-trudowoj łagier) w obwodzie archangielskim, gdzie zmarł prawdopodobnie w początku 1941 roku. (Oprac. Piotr Bajko)
 

Galeria