Aleksy Korniejczuk (1911-1997)

 Strażnik Białowieskiego Parku Narodowego, przewodnik turystyczny i pszczelarz.

Urodził się 20 sierpnia 1911 roku we wsi Mokre, położonej na terenie gminy Kotra w powiecie prużańskim (obecnie na Białorusi). Jego rodzice, Mikołaj i Aleksandra z domu Kowalewicz, byli zamożnymi gospodarzami. Po ukończeniu w 1923 roku czterech klas szkoły powszechnej, Aleksy zaczął pomagać ojcu na roli, najmował się też okazyjnie do pracy w lesie. W 1935 roku zawarł związek małżeński z Marią Chometą. Małżeństwo to doczekało się syna Aleksandra i córki Olgi.

W czasie wojny rodzina Aleksego znalazła się na liście osób przeznaczonych przez władze radzieckie do wywózki do Kazachstanu, która nastąpiła 10 lutego 1940 roku. Korniejczukowie trafili do miasta Atbasar w obwodzie akmolskim. Aleksy pracował jako cieśla. W 1943 roku został wcielony do tzw. „armii truda” i wysłany na Ural, do osady Niżniaja Sałda (w rejonie swierdłowskim), gdzie pracował w fabryce broni do połowy 1946 roku.

W końcu lipca 1946 roku wraz z rodziną przyjechał do Polski. W latach 1946-1947 pracował jako robotnik w tartaku w Pokrzywnem (gmina Przemków). W marcu 1947 roku przyjechał do Białowieży. Tutaj zatrzymał się w obszernym domu krewnej żony – felczera Olgi Smoktunowicz, jak się później okazało, na całe życie. Podjął pracę przy stawianiu płotów w rezerwatach żubrów i łosi. Najmował się także jako cieśla po okolicznych wsiach. Krótko pracował w tartaku w Strabli (woj. białostockie).

Nowy okres w życiu Aleksego rozpoczął się 16 listopada 1948 roku, gdy został zatrudniony jako strażnik w Białowieskim Parku Narodowym. Pracował w Ścisłym Rezerwacie Przyrody – najważniejszej części Parku, okresowo także w Parku Pałacowym w Białowieży. Wytrwale i niezłomnie strzegł powierzonego mu obchodu przed wszelkimi ludzkimi zakusami. Pomagał też licznym naukowcom w zbiorze materiału do badań naukowych. Na emeryturę przeszedł w 1976 roku.

Kontakty z licznymi naukowcami, przyrodnikami, fotografikami przeradzały się z czasem w serdeczne przyjaźnie. Wśród przyjaciół Aleksego warto wymienić chociażby przyrodnika, fotografa, filmowca i pisarza Włodzimierza Puchalskiego (1908-1979) czy geobotanika, dendrologa, artystę-fotografika prof. Janusza Hereźniaka (1935-2016). Obaj oni często odwiedzali białowieskiego strażnika, korzystali również z noclegów w jego domu.

W ramach obowiązków służbowych Aleksy często oprowadzał grupy wycieczkowe. Po utworzeniu 26 kwietnia 1959 roku Koła Przewodników PTTK w Białowieży został jego członkiem. W latach 1959-1960 pełnił funkcję członka Zarządu Koła Przewodników PTTK w Białowieży. W 1961 roku jako jeden z pierwszych przewodników otrzymał legitymację poświadczającą państwowe uprawnienia przewodnickie. Był bardzo aktywnym przewodnikiem. W 1984 roku Koło wręczyło mu dyplom honorowy. Czasem oprowadzał dziennikarzy prasowych, którzy z sympatią wspominali swego przewodnika w reportażach.

Od 1949 roku był członkiem Związku Zawodowego Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. Piastował w nim m.in. funkcję męża zaufania grupy związkowej.

Pasją jego życia było pszczelarstwo. Należał do Związku Pszczelarzy w Hajnówce. Był jednym z najbardziej znanych i cenionych na tym terenie pszczelarzy.

Aleksy Korniejczuk zmarł 4 lipca 1997 roku w wieku 85 lat. Jego żona Maria odeszła trzy lata później – 7 sierpnia 2000 roku w wieku 89 lat. Oboje spoczywają we wspólnym grobie na białowieskim cmentarzu. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria