Profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych, parazytolog. Syn znanego i cenionego w Białowieży lekarza weterynarii, jednocześnie długoletniego pracownika Białowieskiego Parku Narodowego – Wiaczesława Demiaszkiewicza (1907-1990).

Urodził się 18 lutego 1952 roku w Białowieży. Tutaj ukończył szkołę podstawową, a następnie Liceum Ogólnokształcące Nr 9 w Hajnówce (1969). W 1977 roku ukończył Wydział Weterynaryjny SGGW w Warszawie.

Po studiach podjął na krótko pracę w Państwowym Zakładzie Leczniczym dla Zwierząt w Białowieży, następnie w 1979 roku przeszedł do Instytutu Parazytologii im. W. Stefańskiego PAN w Warszawie, gdzie w 1984 roku uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych z wyróżnieniem na podstawie pracy „Badania nad nicieniami z rodziny Protostrongylidae występującymi u jeleniowatych w Polsce”. W 1996 roku habilitował się na Wydziale Weterynaryjnym SGGW w zakresie parazytologii na podstawie rozprawy „Badania nad nicieniami tkankowymi z podrodziny Onchocercinae Leiper, 1911 występującymi u dzikich i domowych przeżuwaczy w Polsce”. W tym samym roku uzyskał tytuł lekarza specjalisty w zakresie chorób zwierząt nieudomowionych. Tytuł profesora nauk weterynaryjnych otrzymał 9 maja 2001 roku.
  W Instytucie Parazytologii PAN w latach 1999-2023 był dyrektorem ds. naukowych, a w latach 2001-2023 pełnił jednocześnie funkcję kierownika Pracowni Parazytoz Zwierząt Dzikich. W latach 2004-2020 jako Krajowy Kierownik Specjalizacji Lekarsko-Weterynaryjnej „Choroby zwierząt nieudomowionych” prowadził szkolenie i wypromował ponad 100 lekarzy specjalistów w zakresie tej specjalizacji. Był promotorem w 4 przewodach doktorskich i recenzentem prac licencjackich, doktorskich, habilitacyjnych oraz do tytułu profesora. Opiniował również wiele projektów badawczych NCN i NCBiR i liczne publikacje naukowe.

   Prof. A. Demiaszkiewicz prowadził badania nad pasożytami żubrów, jeleniowatych i bobrów, ich rozprzestrzenieniem, morfologią, systematyką, biologią i diagnostyką różnicową, a także nad przebiegiem chorób pasożytniczych u zwierząt wolno żyjących i domowych, ich epidemiologią, patologią i leczeniem. Badał również środowisko leśne jako źródło zagrożeń parazytozami ludzi i zwierząt oraz prowadził wieloletni monitoring stanu zarażenia żubrów i jeleniowatych w populacjach wolnych i rezerwatowych.

  Dorobek naukowy prof. Demiaszkiewicza obejmuje ponad 400 publikacji naukowych, 1 monografię i 9 rozdziałów w książkach. Duża część jego badań związana jest z terenem Puszczy Białowieskiej. W wyniku ponad 40-letnich badań jego zespołu żubr uznany został za najlepiej zbadany pod względem parazytologicznym gatunek dużego przeżuwacza.

  Prof. Demiaszkiewicz jest lub był członkiem licznych stowarzyszeń i komitetów naukowych, m. in. Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego (od 1979), w którym pełnił funkcję Sekretarza Zarządu Głównego (1991-1994), Rady Naukowej Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego (2000-2007), Rady Naukowej Instytutu Parazytologii PAN (1993-2023), Polskiego Związku Hodowców Jeleniowatych (2004-2015), Scandinavian-Baltic Society for Parasitology (2005-2016), Komitetu Parazytologii PAN (2002-2014) oraz Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN (2014-2018). Pełnił również funkcję redaktora tematycznego czasopisma „Annals of Parasitology” (2018-2022). Od 2015 roku jest członkiem Rady Redakcyjnej czasopisma „Russian Journal of Parasitology”.

 Za osiągnięcia naukowe został wyróżniony Nagrodą Sekretarza Naukowego PAN (1989) oraz odznaczony Srebrnym (1988) i Złotym (2001) Krzyżem Zasługi. W 2008 roku otrzymał godność Członka Honorowego Wszechrosyjskiego Towarzystwa Helmintologów Rosyjskiej Akademii Nauk. Ponadto, za zbadanie w kierunku nowej parazytozy – dirofilariozy ponad 1000 psów służbowych ze wszystkich garnizonów Policji w Polsce i koordynowanie leczenia zarażonych zwierząt, został odznaczony w 2014 roku Medalem za Zasługi dla Policji. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria