Mikołaj Sieduń - leśnik, działacz społeczny

Leśnik, działacz społeczny, spółdzielczy i partyjny.

Urodził się 26 kwietnia 1920 roku w Samorodowce k. Buzułuku w ZSRR, dokąd trafili jego rodzice - Maksym i Aleksandra, w wyniku ewakuacji ludności przeprowadzonej przez Rosjan w sierpniu 1915 roku. Po powrocie rodziny z ZSRR, w 1921 roku zmarł ojciec Mikołaja. Wychowanie czwórki dzieci, jak też prowadzenie 4,5-hektarowej gospodarki spadło na barki matki.

   Szkołę powszechną Mikołaj ukończył w 1934 roku. Pomagał matce na gospodarce i pracował w lesie. W 1939 roku, po zajęciu naszych ziem przez Związek Radziecki, otrzymał zatrudnienie jako brakarz w kamienieckim Lespromgasie. Do 1941 roku mieszkał z rodziną we wsi Jeliński Bór (gm. Białowieża). Za okupacji niemieckiej rodzina Sieduniów trafiła do wsi Bułkowo k. Kobrynia. Brat Mikołaja – Jan zginął z rąk Niemców, a on sam został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Tam też doczekał się wyzwolenia. Powrócił do Białowieży i zatrzymał się u swojej siostry. Rozpoczął pracę w lesie jako zwykły robotnik. Równocześnie uczęszczał na kurs dla leśniczych, który ukończył pomyślnie w 1946 roku.

  Ministerstwo Leśnictwa skierowało go do pracy na stanowisku leśniczego w Nadleśnictwie Kulik w Olsztyńskiem. Mikołaj przepracował w nim dwa lata, tam się ożenił i powrócił do Puszczy Białowieskiej.

  We wrześniu 1948 roku rozpoczął pracę jako komisarz w Nadleśnictwie Narewka, a w następnym roku objął posadę leśniczego w Nadleśnictwie Leśna. W 1951 roku przeniesiony został do Rejonu Lasów Państwowych w Białowieży na stanowisko referenta, następnie inspektora w dziale technicznym. Po likwidacji instytucji otrzymał etat leśniczego w Nadleśnictwie Zwierzyniec.

  W 1961 roku został wybrany przewodniczącym Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Białowieży. W 1969 roku zrezygnował z przewodniczenia Radzie i powrócił do pracy w leśnictwie. Pracował jako instruktor w Nadleśnictwie Białowieża aż do czasu odejścia na wcześniejszą emeryturę w 1981 roku.

  Mikołaj Sieduń należał do PZPR i szeregu organizacji społecznych, w których powierzano mu odpowiedzialne stanowiska. Był wieloletnim radnym gminy Białowieża (1955-1982). Od 1971 roku aż do śmierci przewodniczył radzie nadzorczej białowieskiej gminnej spółdzielni. W latach 1966-1978 był członkiem rady nadzorczej WZSR w Białymstoku. Od 1956 roku należał do Białoruskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego.

  Najbardziej efektywny okres w działalności M. Siedunia - to lata 60-te, gdy był przewodniczącym Gromadzkiej Radzie Narodowej. Wspólnie z ówczesnym prezesem PZGS w Hajnówce - Konstantym Mojsienią doprowadził do budowy sieci sklepów spożywczych w Białowieży oraz na terenie całej gminy. Z jego inicjatywy zbudowane zostały magazyny GS-u. Był jednym z tych, którzy przyczynili się do powstania Białoruskiego Regionalnego Muzeum Etnograficznego w Białowieży. Z inicjatywy M. Siedunia wybudowana została w czynie społecznym droga z Białowieży do Pogorzelec (do dzisiaj jeszcze starsi mieszkańcy nazywają ją „Sieduniową Drogą”). Wspólnie z mieszkańcami gminy uczestniczył w pracach przy budowie drogi do Kleszczel. W wyniku jego starań, położono asfalt na szosie Hajnówka-Białowieża, także na ulicach O. Gabiec, Kolejowej i A. Waszkiewicza. Jego zasługą jest również założenie oświetlenia ulicznego, wybudowanie przedszkola i remizy strażackiej (już nieistniejącej). Położył duże zasługi również w upamiętnieniu miejsc masowych egzekucji z okresu II wojny światowej, szczególnie przy Drodze Browskiej.

  Za swą działalność otrzymał około 20 różnych odznaczeń i medali, w tym: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, srebrną odznakę „Zasłużony dla Białostocczyzny”.

  Mikołaj Sieduń zmarł 6 listopada 1984 roku w Białowieży. Pochowany został na miejscowym cmentarzu.

   Syn Mikołaja – Jerzy poszedł w ślady ojca - jest leśnikiem, pracuje w Nadleśnictwie Białowieża. Prowadzi szkółkę leśną k. Czerlonki. W latach 1990-1994 był przewodniczącym Rady Gminy Białowieża. (oprac. Piotr Bajko)

Galeria