Władysław Białoskórski - przez lata związany zawodowo z Białowieżą

Inżynier leśnik.

  Urodził się 7 sierpnia 1901 roku w Stanisławowie, w rodzinie Antoniego i Reginy Białoskórskich. Tutaj ukończył szkołę powszechną i średnią. W 1923 roku wstąpił na Wydział Lasowy Politechniki Lwowskiej.

  Po ukończeniu studiów w 1927 roku rozpoczął pracę zawodową na terenie Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży – początkowo w charakterze praktykanta w Nadleśnictwie Narewka, następnie jako pełniący obowiązki leśniczego w Nadleśnictwie Browsk. W 1935 roku przeniesiony został do Biura Użytkowania i Zbytu Drewna w DLP Białowieża na stanowisko referendarza. W Białowieży pracował do wybuchu wojny w 1939 roku.

  W czasie pobytu w Białowieży uczestniczył aktywnie w amatorskim ruchu teatralnym. W 1935 roku wraz z Teofilem Stryjeckim występował z dialogiem pt. „Walka wichury z lasem”. W 1937 roku grał Dziadka Leśnego w „Zaczarowanym Kole” L. Rydla, występował także w sztuce „Stary kawaler” J. Korzeniowskiego.

   W czasie wojny był taksatorem w „Lespromchozie” i leśniczym w Nadleśnictwie Knyszyn. Wywieziony na roboty do Prus Wschodnich powrócił po wyzwoleniu w 1945 roku i przystąpił do pracy w b. Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku. Początkowo pracował jako kierownik Oddziału Eksploatacyjno-Handlowego, następnie był kierownikiem Biura Użytkowania i Zbytu Drewna, a po reorganizacji naczelnikiem Wydziału Użytkowania i Transportu OZLP Białystok. Na tym stanowisku pracował do 1968 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.

   Inż. W. Białoskórski był cenionym i lubianym pracownikiem. Swoją wiedzę fachową przekazywał młodszym pracownikom na szkoleniach i kursach organizowanych w latach 1951-68 w zakresie użytkowania lasu i transportu drewna. Brał czynny udział w pracach społecznych. W latach 1956-1963 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa w Białymstoku, był też przewodniczącym Klubu Techniki i Racjonalizacji. Zyskał opinię aktywnego inicjatora wdrażania postępu technicznego w leśnictwie. Na swym koncie zapisał szereg wynalazków i usprawnień z dziedziny użytkowania lasu i transportu. Razem z Wł. Sosnowskim, A. Reindlem i Z. Karpińskim brał udział w opracowaniu perspektywicznego planu rozwoju leśnictwa na lata 1956-1975 dla woj. białostockiego. Wspólnie z Mieczysławem Wroczyńskim napisał artykuł pt. „Próby zastosowania kolejki linowej ST-2 do zrywki drewna z olsów na terenie Puszczy Białowieskiej”, zamieszczony w „Lesie Polskim” - Nr 23/1964 r.

   W rocznicę trzydziestolecia nienagannej pracy zawodowej w leśnictwie na terenie Białostocczyzny odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi podczas III Kongresu Inżynierów i Techników Polskich w Warszawie w lutym 1957 roku. Otrzymał też srebrną i złotą odznaką NOT.

   Po wojnie często i chętnie odwiedzał Białowieżę

  Zmarł 4 grudnia 1982 roku. (oprac. Piotr Bajko)
 

Galeria