Rezerwat leśny. Utworzony na podstawie zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 16 września 1974 roku (Monitor Polski, Nr 32 z dnia 5 września 1974 roku, poz. 194, § 11).
Położony na terenie gminy i nadleśnictwa Białowieża, pomiędzy Drogą Narewkowską a doliną rzeki Narewki. Obejmuje niewielką część oddziału 252 B.
Powierzchnia rezerwatu według aktu powołującego wynosi 6,15 ha (w materiałach Lasów Państwowych podaje się – 7,63 ha). Jest to najmniejszy powierzchniowo rezerwat przyrody w Puszczy Białowieskiej.
Celem rezerwatu jest zachowanie fragmentu lasu o charakterze naturalnym z dużym udziałem lipy drobnolistnej w drzewostanie.
W rezerwacie występują dwie postaci grądu: żyzny i wilgotny. Obok lip w drzewostanie występuje grab i świerk, rzadziej klon, jesion i dąb. Głównym składnikiem warstwy krzewów jest leszczyna.
W runie spotykamy m.in. następujące gatunki: czartawa pośrednia, czyściec leśny, gajowiec żółty, gnieźnik leśny, gwiazdnica wielkokwiatowa, jaskier kosmaty, kokoryczka wielkokwiatowa, kopytnik pospolity, marzanka wonna, miodunka ćma, piżmaczek wiosenny, podagrycznik pospolity, szczyr trwały, turzyca leśna i odległokłosowa, wawrzynek wilczełyko.
Skrajem rezerwatu biegnie szlak turystyczny niebieski (41 km) z Białowieży do Siemianówki. Odbijając od rezerwatu w prawo możemy dotrzeć do szlaku zielonego. W pobliżu rezerwatu przebiega też szlak konny. (oprac. Piotr Bajko, zdjęcia: Krzysztof Parzych)