Duża dębowa deska z dwoma otworami na dole i na górze, którą zawieszano na kluczach - dwóch hakowato zakończonych kołkach wbitych nad i pod barcią. W czasie pracy przy pszczołach śniot odwieszano na specjalny kołek zwany hwozdownią . Dla ocieplenia barci w zimie pod śniot wkładano jeline. Pod śniotem, bezpośrednio w otworze barci umieszczano płaszkę, która miała zabezpieczyć barć przed działaniem czynników atmosferycznych.

   Z terenu Puszczy Białowieskiej znane są także barcie bezśniotowe i wtedy jedlinę mocowano łykiem wiązanym do dwu pionowych szeregów kołeczków.

   Obecnie szerzej zagadnieniem bartnictwa w BPN i całej Puszczy Białowieskiej zajmuję się Pan mgr inż. Andrzej Keczyński - pracownik naukowy BPN. (oprac. Tomasz Niechoda, zuberek1969@wp.pl)

ARTYKUŁY:

"Ślady bartnictwa" Andrzej Keczyński ("Matecznik Białowieski" 3/2008)

"O jedną sosnę bartną mniej" Andrzej Keczyński ("Pasieka" 5/2005)

"Od borków do pasiek. Historia pszczelarstwa w Puszczy Białowieskiej (cz.1)" Andrzej Keczyński ("Pasieka" 4/2003)

"Ślady danwego bartnictwa" Andrzej Keczyński ("Pasieka" 2/2003)

Galeria