Zbigniew Charczun

Zbigniew Charczun – inżynier elektryk, najstarszy wnuk Stefana Charczana – przedwojennego łowczego Puszczy Białowieskiej.

Urodził się 4 kwietnia 1925 roku w Białowieży w rodzinie Jerzego i Oktawii z domu Niedźwiecka. Miał młodszego brata Stefana, lekarza.

Ojciec Zbigniewa, Jan Charczun (1897-1980), urodził się w Lubomirce na Wołyniu. Po wybuchu rewolucji w Rosji, wyjechał razem z rodzicami do odradzającej się Polski. Rodzina zatrzymała się w Białowieży, gdzie Jan zatrudnił się w angielskiej firmie „Century”.

Matka, Oktawia Charczun (1897-1988), urodziła się w Mińsku Litewskim, jako ósma z dziewięciorga rodzeństwa. W carskiej Rosji pracowała w Mińsku jako nauczycielka. Po wybuchu rewolucji przedostała się do Polski. W 1924 roku zawarła związek małżeński z Janem Charczunem. W początkowym okresie małżeństwa zajmowała się tylko domem i dziećmi, później razem z mężem prowadziła gospodarstwo rolno-hodowlane.

Zbigniew wychowywał się w środowisku ludzi związanych z leśnictwem. Oprócz pracującego w łowiectwie dziadka Stefana, miał ojca i stryja, którzy byli inżynierami leśnikami. Po otrzymaniu przez ojca pracy w charakterze leśniczego w innej miejscowości, rodzina Jerzego i Oktawii Charczunów opuściła Białowieżę. W 1933 roku Zbigniew powrócił do Białowieży, by kontynuować naukę w trzeciej klasie szkoły powszechnej. Zamieszkał u dziadków. Po ukończeniu trzeciej klasy powrócił do rodziców. W 1939 roku ukończył drugą klasę gimnazjum w Prużanie. W czasie wojny przeżył burzliwe wydarzenia na dawnych Kresach Wschodnich. Jego rodzinę ewakuowano do centralnej Polski. Po wyzwoleniu ojciec Zbigniewa został zatrudniony na stanowisku nadleśniczego w województwie łódzkim. Od tego czasu Zbigniew związał się z Łodzią. Tu ukończył liceum, a następnie studiował na politechnice, zdobywając tytuł inżyniera elektryka. Założył rodzinę. Pracował w Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych w Łodzi. Swoją karierę rozpoczynał od kierownika robót, a zakończył jako dyrektor techniczny oddziału przedsiębiorstwa. W 1988 roku przeszedł na emeryturę.

W ostatnich latach życia spisał swoje wspomnienia, część ich została opublikowana.

Zmarł 9 grudnia 2014 roku. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Smutnej w Łodzi (na tzw. „Dołach”). (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria