W okresie międzywojennym leśniczy, następnie sekretarz w Nadleśnictwie Hajnówka, później urzędnik Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży.
Urodził się 1 lutego 1899 roku w Wielkich Orłach na Polesiu, jako syn nadleśniczego Ordynacji Nieświeskiej. Ukończył 6 klas szkoły realnej w Pińsku. W początku 1918 roku brał udział w walkach w 1 Polskim Korpusie (w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich). Brał też udział w zajęciu Kijowa. W końcu 1918 roku przedostał się do Lublina, następnie do Warszawy, gdzie uczestniczył w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. W listopadzie 1918 roku wstąpił do 1 Pułku Ułanów.
Przeszedł wszystkie walki z Pułkiem do czasu zakończenia I wojny światowej, bił się w obronie Lwowa – otrzymał odznakę „Orlęta” nadaną przez gen. Rozwadowskiego. Otrzymał również Krzyż Walecznych (podwójny), Krzyż 1 Polskiego Korpusu, Medal Niepodległości i 11-hektarową działkę ziemi na Wołyniu jako osadnik wojskowy.
W 1923 roku rozpoczął pracę w Puszczy Białowieskiej – początkowo jako leśniczy, a od połowy lat 20-tych jako sekretarz w Nadleśnictwie Hajnówka. Następnie przeszedł do pracy w Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży, gdzie pracował do wybuchu wojny w 1939 roku. W czasie okupacji, po ewakuacji z Białowieży, znalazł się w Zwierzyńcu Lubelskim i Lublinie, gdzie był zatrudniony przy wyrobie i wywózce drewna. Od 1944 roku został członkiem AK (ps. „Janek”). Brał udział w koncentracji oddziałów AK w Lasach Kozłówki k. Lubartowa.
Po wyzwoleniu uczestniczył w przygotowaniu działalności Lasów Państwowych w Białowieży i podległych jej zakładach przemysłowych.
W latach 40-tych był czasowo współwłaścicielem firmy „Modrzew” w Warszawie, a po jej rozwiązaniu – długoletnim pracownikiem Przemysłu Tartacznego w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, gdzie w 1964 roku przeszedł na emeryturę. Na emeryturze, do 86 roku życia, był pracownikiem „Stolbudu” w Warszawie.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi.
Zmarł 10 kwietnia 1990 roku w Warszawie.
(Oprac. na podst. wspomnienia Ryszarda Zaręby (Las Polski”, nr 23/1990)